Benkowe szczęście

Myśleliście kiedyś o tym jaki świat byłby nudny gdyby wszyscy byli tacy sami?  Każdy lubiłby robić te same rzeczy, wszyscy słuchaliby tej samej muzyki, a na ulicy można by było spotkać setki osób tak samo ubranych. Nie popadajmy w monotonie. Bądźmy różni. Nie bójcie się wyrażać swojego zdania przecież każdy ma prawo do własnej opinii z którą ktoś może się zgadzać a ktoś inny niekoniecznie. Ja osobiście uwielbiam słuchać zdań innych ludzi na przeróżne tematy. I nie mam im za złe tego, że myślą inaczej Ty też nie miej. Pamiętajmy jednak, że wyrażając swoją rację nie możemy nikomu jej narzucać. Bądź sobą! Przecież o to w tym wszystkim chodzi! To co Ty lubisz nie muszą lubić inne osoby, mimo tego nie bój się pokazywać innym swojej pasji i zainteresowań tylko dlatego, że obawiasz się, że Cię wyśmieją. Odkryj w sobie coś co Cię fascynuje, co sprawia, że codziennie na Twojej twarzy pojawia się uśmiech. Nigdy nie myśl, że jesteście beztalenciem. KAŻDY został obdarzony jakimś specjalnym

Wiele osób na pewno zastanawia się dlaczego piszę bloga o moim psie. Jedni uważają, że to dziecinne, drudzy, że strata czasu a jeszcze inni wspierają mnie w tym co robię. W tym poście odpowiem Wam na to pytanie. Dlaczego piszę i czy warto. BLOGOWE POCZĄTKI Wszystko zaczęło się około 3 lata temu kiedy zaczęłam swoją psią działalność w internetach (jutuby, fanejdże itp). Pamiętam, że wtedy moje posty były naprawdę bez sensu, zdjęcia rozmazane robione jakością kalkulatora. Wpisy pojawiały się nieregularnie i zazwyczaj był to opis dnia który zajął co najwyżej 5 linijek. Coś w stylu: "hej, dziś byliśmy na spacerze, było fajnie. Beno był grzeczny i się słuchał. Potem ćwiczyliśmy sztuczki. To pa" Jednym słowem: nic sensownego. Praktycznie nikt tego nie czytał, gdyż nikogo nie interesowało 5 linijek tekstu i beznadziejne zdjęcia. Jakiś rok temu postanowiłam, że zacznę od nowa. Usunęłam wszystkie stare posty, zaczęłam działać. Moim celem było to żeby mój blog, się rozwijał. Oc

Jako maniak psich wzorków i akcesoriów, a nowych psich outfitów nigdy za wiele postanowiłam niedawno, że czas zamówić nową obrożę. Tym razem postawiłam na firmę  hauever . I tak o to w nasze łapki wpadła śliczna cyjanowa obróżka. Przybyła do nas w małym pudełku z logo hauever wypełnionym fioletowym papierem. Nie wiem jak Wy ale ja naprawdę patrzę na ogólny wygląd i estetykę zapakowania haha. Na pierwszy rzut oka zaparło mi dech (to normalne u maniaka ;P) te wykończenia, ta estetyka TEN KOLOR! Po prawie miesiącu użytkowania zapraszam na moje spostrzeżenia. O FIRMIE:  Na ich rynku możemy znaleźć całą masę ślicznych wzorków, które kradną serca psiarzy. Do wyboru mamy obroże, smycze, szelki, a także coś dla nas czyli przeróżne breloki, plakaty i przypinki. Obsługa bardzo miła prawdziwi psiarze z wielką pasją. O OBROŻY: Tak jak wcześniej wspominałam zdecydowałam się na obroże z klamrą cyjan. Szerokość taśmy to 15mm. Kolor okuć i nitów na który się zdecydowaliśmy to czarny.

Sukcesy i porażki, wzloty i upadki, motywacja i lenistwo. Tym jednym zdaniem mogę określić cały nasz projekt 62 który właśnie dobiegł końca. Co nam się udało wypracować, jak to było ze skupieniem na spacerze i kiedy zawładnęło mną największe "nie chce mi się". O tym poczytacie w dzisiejszym poście. O PROJEKCIE  Projekt 62 w którym braliśmy udział być prowadzony przez Magdę z  Twisted couch potato . Miał on mniej więcej na celu: Wzmocnić motywację do regularnej pracy z psem  Wypracować umiejętność planowania  Wzmocnić motywację do czytania zachowań swojego psa Podejmując się go mieliśmy zyskać satysfakcję, sukcesy i systematyczność. Udało się nam! MY I PROJEKT        1 .  Motywacja  To wyzwane zdecydowanie poprawiło moją motywację. Nie będę tu owijać w bawełnę i mówić,że zawsze mi się chciało, chce. Były dni w którym poziom mojej motywacji do działania wynosił zero i powtarzałam sobie w kółko "żeby mi się chciało tak jak mi się nie chce". Jedn

Zdarzyło Wam się kiedyś, że w którymś momencie życia zabrakło Wam organizacji, planu? Czegoś na czym moglibyście się wzorować tak aby znaleźć czas na wszystko. W życiu myślę, że każdego psiarza nieodłączną czynnością są treningi. Ale jak w tym zawirowaniu obowiązków znaleźć na to chodź trochę czasu, żeby wasze treningi nie wyglądały jak jeden wielki chaos. Powiem tak: dla chcącego nic trudnego. Zmobilizujmy się, zróbmy plan. Dla motywacji, dla psa i dla siebie. ,,Nie wiem co ćwiczyłam z psem tydzień temu", ,,Kiedy ostatnio mieliśmy trening", a może zupełnie o nim zapomnieliśmy? ,,Dziś mi się nie chcę. Może jutro". Tak wyglądało nasze życie dopóki nie wprowadziłam dzienniczka treningowego. Wcześniej jakiś tam zeszyt prowadziłam aczkolwiek nie chciało mi się go systematycznie uzupełniać . Lecz dzięki Magdzie z bloga  Twisted couch potato  i dużej roli projektu 62 zaczęłam regularnie spisywać treningi. Dla kogo? Nie ma tu określonej zasady. Moim zdaniem dla każdego

Tak, od rozpoczęcia projektu minęły 44 dni. A ja napisałam o nim dopiero 1 post. Także postanowiłam coś naskrobać i przy okazji opowiedzieć coś o naszych feriach. Cóż, byłam przekonana, że gdy nadejdą te dwa tygodnie luzu będziemy mieć trochę więcej czasu i motywacji do ćwiczeń. Jednak aż tak cudownie nie było. Nie mogę powiedzieć, że było źle ale nie było tak jak ja chciałam. Przez ten czas bardzo się rozleniwiłam, no niestety. Nie miałam planu dnia tak jak lubię bo po prostu mi się nie chciało. Ćwiczyliśmy codziennie ale przez 1 tydzień. W drugim dni bez treningu było troszkę więcej ;P. Ale już od poniedziałku wszystko wraca do normy. Jeśli chodzi o odpoczynek. Byłam wraz z Benem i rodzinką w górach. Trochę odpoczęliśmy. Jednak takie spacery po górach dobrze nam zrobiły. Trochę się odprężyliśmy i odcieliśmy od codzienności. Po powrocie stworzyliśmy pseudo torek agility na ogrodzie. Tak dla zabawy. Ćwiczyliśmy sobie na nim codziennie. Dopóki...dopóki nie spadł śnieg.

Myślę, że już nadszedł czas aby napisać w końcu jakiś post o projekcie. Od rozpoczęcia go minęło już 18 dni. Jestem bardzo zdziwiona jak szybko to zleciało. Ale naprawdę systematyczność dała wiele efektów. Treningi robimy zazwyczaj koło 19, lub jak na dworze to koło 14. Naprawdę staram się żeby były jak najwcześniej ale niestety nauka na to nie pozwala. Jednak codzienne treningi weszły małemu w nawyk. Widzę, że stał się bardziej zmotywowany i chętny do pracy. Bardzo również jestem zadowolona z treningów na dworze. Szorstki jest bardzo skupiony. Dodam, że jeszcze na początku projektu praca z nim poza domem była niemożliwa. Cały czas się rozpraszał i z wielką niechęcią wykonywał sztuczki. Teraz jest o wiele inaczej <3 Jeśli chodzi co sztuczkowego zrobiliśmy i nad czym się skupialiśmy przez te 18 dni: Catch, tzn. łapanie w miejscu szarpaka. Ćwiczymy to codziennie i powiem Wam, że Benowi wychodzi to już idealnie + wprowadziłam jeszcze łapanie gdy skacze przez nogę (oczywiście na b

Jako psiarz uwielbiam czytać psie blogi. To coś co naprawdę mnie inspiruje a także zdobywam nową wiedze i umiejętności. Dlatego dzisiaj przychodzimy do Was z dosyć luźnym postem. Przedstawię Wam top 9 psich blogów, które bardzo lubię czytać i również je Wam serdecznie polecam. Od razu mówię, że kolejność przypadkowa. 1.  My heart chakra Niesamowity blog. Dziewczyna, która go prowadzi robi naprawdę cudowne zdjęcia, a jej psiaki są przecudowne. Bardzo ciekawe posty, pisane z pomysłęm. Jeśli nie znacie to naprawdę warto zajrzeć. 2.  B the great Ojjjj jak ja kocham posty publikowane na tym blogu. Zwłaszcza te typowo przemyśleniowe. Czytam go w sumie od niedawna ale już go kocham!  3.  Kundelek też potrafi Ten blog również znalazł się w mojej ''topce''. Bardzo lubię go sobie poczytać. Misiek to naprawdę zdolny kundelek! Bardzo lubię ich recenzje. Poza tym Dominika robi śliczne zdjęcia. 4.  Psia mieszanka wybuchowa Ten blog prowadzi Julka o swoim psi

Tak jak wspominałam w poprzednim poście bierzemy w tym roku udział w projekcie 62 organizowanym przez  Twisted Couch Potato . Stwierdziłam, że muszę złapać trochę motywacji. Nabrać wiary w psa i siebie. Chcę poświęcać więcej czasu Benowi, i przestać siedzieć w internecie. Jeśli jesteście zainteresowani to zapraszam do czytania.                                    Poznajcie nasz plan działania przez kolejne 2 miesiące: Po pierwsze chce znaleźć motywacje do codziennych treningów, aby po projekcie był to już rytułał, jest 19-jest trening, jest weekend-jest trening.  Chcę pisać regularnie posty na blogu. Dokładnie co tydzień. Mam bardzo dużo pomysłów i chcę je jak najszybciej zrealizować. W tym co 2,3 tygodnie będą wpisy dotyczące projektu. W moich planach jest też częstsze pisanie na fanpage. YouTube stoi zakurzony. Bardzo chcę nagrać jakiś filmik sztuczkowy. Jeśli chodzi o Bena to na pewno musimy poprawić też u niego motywację. Aby był częściej skupiony i chętny. Praca nad świado